هوش چگونه پدید می آید؟
مغز از طريق افزودن بخش‌هاي جديد به روي بخش‌هاي قديمي تکامل يافته است.
با گذشت زمان، مغز با افزودن بخش‌هاي جديد به بخش‌هاي قديمي، قادر به انجام رفتارهاي بسيار پيچيده‌تري شد. اين روش افزايشي در مغز اکثر جانوران پيچيده قابل مشاهده است.
به آساني مي‌توان فهميد که چرا بخش‌هاي مغز قديم هنوز وجود دارند. ما هر چقدر هم هوشمند و پيشرفته باشيم، با اين حال تنفس، غذا خوردن، رابطه‌ي جنسي، و واکنش‌هاي رفلکسي باز هم براي بقاي ما حياتي هستند.
جديدترين بخش مغز ما نوقشر است، که به معناي «لايه‌ي خارجي جديد» است.
تمام پستانداران، و فقط هم پستانداران، نوقشر دارند. خصوصاً نوقشر انسان خيلي بزرگ است، و حدود 70 درصد حجم مغز ما را تشکيل مي‌دهد.
اگر مي‌توانستيد نوقشر را از سرتان دربياوريد و آن را اتو بکشيد و صاف کنيد، به اندازه‌ي يک دستمال سفره‌ي بزرگ و با ضخامتي دو برابر آن (حدوداً 5/2 ميلي‌متر) مي‌شد.
نوقشر به دور بخش‌هاي قديمي‌تر مغز پيچيده شده است، به‌طوري که وقتي به مغز انسان نگاه مي‌کنيد، اکثر آنچه مي‌بينيد، نوقشر است (با چين و شکنج‌هاي مشخص آن)، و فقط کمي از مغز قديم و نخاع در پايين آن بيرون زده است.
نوقشر عضو هوش است. تقريباً تمام قابليت‌هايي که از نظر ما به‌عنوان هوش تعبير مي‌شود – از قبيل بينايي، زبان، موسيقي، رياضيات، علم، و مهندسي – به‌وسيله‌ي نوقشر ايجاد مي‌شود. وقتي که درباره‌ي چيزي فکر مي‌کنيم، عمدتاً نوقشر است که دارد فکر مي‌کند.
گزیده‌ای از کتاب
بخشی از کتاب هزار مغز/ نظريه‌ي جديدي براي هوش
جف هاکينز / ترجمه‌ي دکتر قاسم کياني مقدم/ انتشارات مازیار
با وجود همه‌ی پیشرفت‌های علوم اعصاب، ما هنوز در زمینه‌ی بزرگ‌ترین پرسش آن پیشرفت چندانی نکرده‌ایم: چگونه سلول‌های ساده‌ای که درون مغز قرار دارند، هوش را پدید می‌آورند؟ ما جهان را چگونه ادراک می‌کنیم، چرا حس فردیت داریم، و سرچشمه‌ی تفکر سطح بالا چیست؟ کتابی انقلابـی در درک هوش.
