سلطانیه در نزدیکی شهر زنجان قرار دارد که بدستور اولجایتو این بنای باشکوه ساخته شد که امروزه گنبد سلطانیه نامیده می‌شود و سومین گنبد بزرگ جهان به شمار می‌آِید.
برخی باور دارند که اولجایتو این سازه را به آرامگاه امامان شیعه اختصاص داده بود و می‌خواست تاپیکر علی (ع) و حسین (ع) را به این محل انتقال دهد که با مخالفت علمای شیعه رو‌به‌رو شد. ولی با آگاهی به سازه‌های همتایی که در این دوران ابواب‌البر نامیده می‌شدند و ایلخانان جهت آرامگاه خود در شهرهایی چون همدان، تبریز، شنب‌غازان ساخته بودند، می‌توان این دیدگاه را پذیرفت که گنبد سلطانیه هم از این دسته سازه‌ها بوده و اولجایتو آن را به قصد آرامگاه خود ساخته است. در درون باروی شهر افزون بر این عمارات سازه‌های دیگری چون مسجد، دارالضیافه، دارالسیاده، دیوان‌خانه و کاخ پادشاهی وجود داشته‌است. همچنین اولجایتو به هر یک از بزرگان دستور داده بود تا محلّه‌ای به نام خود در شهر بسازند. چلبی‌اوغلو از افرادی بودند که در سلطانیه محلّه‌ها و عماراتی ساختند. مجموعه آرامگاه و خانقاه چلبی‌اوغلو در این دوران ساخته شد.
با مرگ اولجایتو به سال هفتصدو شانزده قمری همگی کسانی که به سلطانیه کوچ داده‌شده‌بودند، آن‌جا را ترک گفتند. پس از آن در تازش تیمور در سال هفتصدو هشتاد وشش قمری بسیاری از سازه‌های شهرنابودشدند و با به حکومت‌رسیدن میرانشاه پسر تیمور، به دستور وی بسیاری از آثار و ساختمان‌ها سلطانیه ویران شد.
